Het eerste voorbeeld van een Westerse
ontwerper die geïnspireerd wordt door Japan is de Italiaanse Simone Legno. Hij
(blijkbaar is Simone een Italiaanse jongensnaam) is de oprichter van het merk
Tokidoki. Tokidoki bestaat uit kleding (voor dames, heren en kinderen), tassen,
horloges, brillen, haaraccessoires, petten, knuffels, sleutelhangers,
skateboards, mobielhoesjes, mobielplugs, laptophoezen, koptelefoons en
schoolspullen.
Op de website van Tokidoki staat het
volgende:
"Tokidoki
means “sometimes” in Japanese. Legno, who has always had a deep love of Japan
and fascination with world cultures, chose the word because he feels “everyone
waits for moments that change one’s destiny, by chance or by meeting a new
person”. Simone's special moment arrived when his designs drew the
attention of entrepreneurs Pooneh Mohajer and Ivan Arnold, who spied the art on
his personal website and convinced him to move to L.A. to start up a dynamic
new partnership with them. “Tokidoki is the hope, the hidden energy that
everyone has inside, It gives us the strength to face a new day and dream about
something positive and the hope that something magical will happen to us.” -
Simone Legno"
Wat als eerste opvalt is de hoge
aaibaarheidsfactor, of beter gezegd de alles overtreffende vloedgolf van
schattigheid. Alleen al de felle kleuren, schattige poppetjes, de hoeveelheid
en de chaos doet me denken aan de gemiddelde winkel in Tokyo. Wat vaak te zien
is in moderne Japanse vormgeving, maar ook op het gebied van marketing, is dat
alles een gezichtje heeft. Dat is blijkbaar ook erg belangrijk voor Tokidoki,
want naast de mensen, dieren en poppetjes, hebben ook alle wolkjes, planten,
zonnetjes, het eten, drinken en zelfs allerlei producten gezichtjes.
Daarnaast zijn er een paar personages die
als enige echte mensen lijken. Deze vrouwen zien er erg Japans uit. Ook zien de
omgevingen er vaak Japans uit, zoals een drukke stad of berg Fuji. Ze werken
vaak samen met andere ontwerpers, merken of maken een nieuwe collectie met een
bepaald thema. Voorbeelden hiervan zijn Sanrio, Marvel, Karl Lagerfeld en
'Visit the States'. Maar met wie Tokidoki ook samenwerkt of wat het thema ook
is, de chaos, schattigheid en Japanse aspecten blijven duidelijk zichtbaar, wat
ik erg goed vind.
Welke
Japanse aspecten lijken hem te inspireren?
De drukte, chaos, felle kleuren,
schattigheid en het moderne Japanse principe dat werkelijk alles een gezichtje
moet hebben.
Traditioneel,
modern of beide?
Hoewel er hier en daar wel wat traditionele
verwijzingen in zitten zoals de geisha, is dit overduidelijk gebaseerd op
hypermodern Japan.
Zijn er veel
clichés te zien?
De geisha is de grootste cliché die in veel van zijn werk
terugkomt. Daarnaast is ook berg Fuji wel eens te zien. Verder kan het
‘alles-is-schattig-in-Japan-principe’ ook als een cliche gezien worden, maar ik
denk dat die schattigheid vooral iets is wat hij zelf erg leuk vindt. Het vormt
een rode draad in al zijn werk en het heeft absoluut niet de functie om door
middel van die schattigheid duidelijk te maken dat het over Japan gaat.
Welke kenmerken
van traditionele Japanse kunst zijn over het algemeen zichtbaar?
Er worden bijna geen schaduwen gebruikt, de
achtergronden zijn vaak effen en er is vrijwel geen perspectief. Verder is de
stijl erg modern en compleet anders dan in traditionele Japanse kunst, dus het lijkt
mij dat deze overeenkomsten puur toeval zijn en Legno absoluut niet heeft
geprobeerd om kenmerken van Japanse kunst in zijn werk te verwerken.
Mijn
project
Geen opmerkingen:
Een reactie posten